Ivory Tower (2014)

“Ivory Tower” ทำให้เกิดคำถามที่น่าสนใจจำนวนหนึ่งและนำเสนอข้อเท็จจริงมากมายเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันที่มีข้อบกพร่องอย่างลึกซึ้งของระบบการศึกษาระดับอุดมศึกษาของอเมริกา แต่ยังประสบปัญหาจากการขาดสมาธิ หรือแม้แต่คำใบ้ถึงสิ่งที่เราทำเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ อันที่จริงมี “หอคอยงาช้าง” อย่างน้อยสามส่วนที่สามารถแยกออกเป็นสารคดีเดี่ยวๆ ที่น่าพึงพอใจมากกว่า รวมถึงประวัติของ UnCollege Movement เหตุการณ์ล่าสุดที่ Cooper Union และบทเรียนที่ได้เรียนรู้ในความสัมพันธ์ ระหว่างมหาวิทยาลัยแห่งรัฐซานโฮเซและบริษัทการเรียนรู้ออนไลน์ Udacity มีวัตถุดิบที่น่าสนใจเพียงพอใน “Ivory Tower” ให้พิจารณา แต่มีคนหนึ่งปรารถนาให้มันถูกหล่อหลอมให้เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น และชี้ไปที่การโจมตีและการเข้าใกล้
วิทยาลัย overrated หรือไม่? สำหรับประวัติศาสตร์อเมริกามากมาย วิทยาลัยถูกขายให้เป็นกุญแจสู่อนาคต เป็นกุญแจที่มาพร้อมกับสัมภาระมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงเงินให้กู้ยืมเพื่อการศึกษาจำนวนหลายพันดอลลาร์ การแข่งขันเพื่อศักดิ์ศรีของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงได้นำไปสู่การขยายตัวอาละวาด โปรแกรมมากขึ้นหมายถึงสิ่งอำนวยความสะดวกมากขึ้นหมายถึงนักเรียนมากขึ้นหมายถึงความสนใจมากขึ้นและอื่น ๆ และทั้งหมดนี้หมายถึงค่าเล่าเรียนที่มากขึ้น ค่าใช้จ่ายในการศึกษาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา มากกว่าสินค้าหรือบริการอื่นๆ และในขณะที่เงินของรัฐบาลกลางถูกพรากไปจากการศึกษาในประเทศของเรา ขบวนการเงินกู้เริ่มคล้ายกับวิกฤตที่อยู่อาศัยซับไพรม์ ทำให้ผู้คนมีหนี้ที่ลูกหลานจะต้องชำระคืน ที่แย่ที่สุดคือไม่มีใครถามเพียงพอว่าเด็กที่เป็นหนี้ของเรามากขึ้นจะได้รับเงินกู้ APR ที่สูงแค่ไหน ใครบางคนควร และ “Ivory Tower” เป็นช่องทางในการเริ่มต้นการสนทนาว่าทำไมการศึกษาจึงถูกมองว่าเป็นสิทธิพิเศษทางการเงิน แทนที่จะเป็นสิทธิ์สำหรับทุกคนที่ต้องการหรือเต็มใจทำงานเพื่อมัน ครึ่งหนึ่งของผู้ที่จบการศึกษาระดับวิทยาลัยในประเทศนี้ซึ่งอายุต่ำกว่า 25 ปีทำงานไม่ครบหรือว่างงาน โดยมีหนี้สินเพิ่มขึ้นในอัตราที่น่าจะผิดกฎหมาย ต้องทำอะไรสักอย่าง
เป็นที่เข้าใจได้ว่าแอนดรูว์ รอสซีผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง “Ivory Tower” ไม่แน่ใจว่า “อะไร” นั้นคืออะไร แต่แนวทางที่ไม่เน้นของเขาอย่างน้อยในช่วงครึ่งแรกของสารคดีของเขานั้นช่างน่าสะเทือนขวัญเสียจริง สถิติบินผ่านหน้าจอเหมือนกับความจริงที่ว่า 68% ของนักเรียนที่จ่ายเงินเพียงเล็กน้อยเพื่อการศึกษาที่มหาวิทยาลัยของรัฐจะไม่สำเร็จการศึกษาภายในสี่ปี จากนั้นเราก็เดินหน้าต่อไปก่อนที่สถิตินั้นหรือผลกระทบของมันจะอยู่ในบริบท ภาพยนตร์เรื่องนี้ก้าวกระโดดจากผลกระทบของฮาร์วาร์ดที่มีต่อระบบการศึกษาโดยรวม ไปสู่บรรยากาศของโรงเรียนในงานปาร์ตี้ที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐแอริโซนา ไปสู่เรื่องราวที่น่าสนใจของวิทยาลัยดีพ สปริงส์ โดยไม่ได้ใช้เวลามากพอกับเรื่องราวเหล่านี้เพื่อให้เกิดความกังขา

จนกระทั่งคูเปอร์ยูเนี่ยน หากคุณไม่ทราบเรื่องนี้ Cooper Union เป็นวิทยาลัยในแมนฮัตตันที่ก่อตั้งขึ้นในรูปแบบการศึกษาฟรีที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง และยังคงให้การเรียนรู้แบบไม่ต้องเสียค่าเล่าเรียนมาเป็นเวลาหลายทศวรรษ จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้. เมื่อประธานคนใหม่ จัมเศท ภารุชา ได้ข้อสรุปว่าโรงเรียนไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไปโดยไม่ได้เรียกเก็บเงินจากนักเรียนให้ไปเรียนที่นั่น ความวุ่นวายจึงบังเกิด นักวิจารณ์ชี้ไปที่หนี้ที่เกิดจากการก่อสร้างอาคารใหม่ที่มีราคาแพงมากในมหาวิทยาลัยและเงินเดือน $700k+ ของผู้นำคนใหม่ และนักศึกษาก็ทำในสิ่งที่นักวิจารณ์กลุ่มมิลเลนเนียลหลายคนอ้างว่าทำไม่ได้ พวกเขาก่อการปฏิวัติ พวกเขาประท้วงในรูปแบบของการนั่งในสำนักงานของประธานาธิบดี บทนี้ของ “Ivory Tower” แข็งแกร่งที่สุด และสามารถทำหน้าที่เป็นทั้งสารคดี

ฉันมีความรู้สึกคล้ายคลึงกันเกี่ยวกับบทต่อไปของขบวนการ UnCollege ซึ่งเป็นชุมชนของผู้คนในซานฟรานซิสโกที่พยายามใช้เครื่องมือมากมายที่ตอนนี้มีให้คนหนุ่มสาวได้เรียนรู้โดยไม่ต้องมีวิชาการ และเรื่องราวที่น่าสนใจของ Udacity สิ่งหนึ่งที่เตือนใจ เราถึงคุณค่าของการศึกษาแบบดั้งเดิม

บางที Rossi อาจวางเรื่องราวเกี่ยวกับ Udacity ไว้ใกล้กับฉากสุดท้ายของ “Ivory Tower” เพื่อวนกลับมาที่จุดเริ่มต้น “โมเดลของฮาร์วาร์ดอาจใช้ไม่ได้ผล แต่เราไม่พบรูปแบบที่ดีกว่านี้” หากข้อความของ “หอคอยงาช้าง” คือการที่เราต้องยอมรับระบบที่พังของเรา เป็นเรื่องยากที่จะรับ (โดยเฉพาะพ่อลูกสามคนนี้) คำถามสำคัญที่ “หอคอยงาช้าง” ล้มเหลวคือคำถามที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่ง: ตอนนี้เราจะทำอย่างไร?

  ดูหนัง