แต่การที่ไม่รู้มาก่อนและไม่ได้ดูหนังสองเรื่องแรก (แต่หลังจากได้ดูเรื่องนี้และสัมผัสได้ถึงความถูกโฉลกกับมู้ดแอนด์โทนก็เกิดความต้องการที่จะตามไปเก็บแล้ว) กลับกลายเป็น privilege ในอีกทางหนึ่ง เพราะนอกจากจะไม่เกิดการเปรียบเทียบ ระหว่างดูก็รู้สึกเหมือนตัวเอกของหนังที่เต็มไปด้วยความไม่รู้กับหนทางข้างหน้า และตัวหนังเองก็เป็นภาคต่อกึ่งหนังเดี่ยวที่สมบูรณ์ในตัวเอง แบบที่ไม่ได้อ้างอิงหรือต้องพึ่งพิงหนังเรื่องอื่น แต่ก็ยังไม่ทิ้งลายการขับเน้นประเด็นด้วย time & space บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวละครเล็กๆ ใช้เวลาและช่วงชีวิตที่แตกต่างกันในเมืองอันกว้างใหญ่